Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

«ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ»

ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΑΞ/ΚΩΝ-ΑΝΘΥΠΑΣΤΥΝΟΜΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ


Θεσσαλονίκη, 24/09/2011

Για ακόμη μια φορά, μετά και την δημοσίευση των πρόσφατων τροποποιήσεων στο νέο Κώδικα Μεταθέσεων,  γίναμε μάρτυρες της «ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ» κατάστασης στην οποία βρίσκεται (δυστυχώς διαχρονικά πλέον) η Πολιτική Ηγεσία, η οποία σφράγισε με την «υπογραφή» της την ισχύ του νέου σχετικού Προεδρικού Διατάγματος (Π.Δ. 85/2011). Ερωτήματα γεννούνται και με την «άγνοια», η οποία εκφράστηκε από μέρους της Φυσικής Ηγεσίας για το θέμα και συγκεκριμένα για το πώς ακριβώς (πραγματικά την τελευταία στιγμή)  προστέθηκε παράγραφος στις νέες διατάξεις κατά την οποία δίδεται το δικαίωμα έστω με νομιμοφανή τρόπο στην Διοίκηση να ενεργεί μεταθέσεις χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ ΧΡΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ  με μόνη επίκληση το Υπηρεσιακό Συμφέρον.
Φυσικά όπως εκφράστηκε από το σύνολο των Ομοσπονδιών, η μη απόσυρση της συγκεκριμένης διάταξης στο κοντινό μέλλον αποτελεί για το Συνδικαλιστικό Κίνημα «casus belli». Όσο και αν θέλουμε πλέον να μην είμαστε καχύποπτοι για τον στοχευμένο τρόπο με τον οποίο πλήττονται οι «Συνθήκες Εργασίας» μας, ας μας πείσουν απαντώντας μας οι εισηγητές και υπερασπιστές του παραπάνω τερατουργήματος στα παρακάτω ερωτήματα.
1ον) Σε μία ΕΛΛΑΣ η οποία στενάζει οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά, αυτό της έλειπε για να σωθεί?
2ον) Με ποιο δικαίωμα δεν σέβεστε αγώνες και θυσίες χρόνων του συνδικαλιστικού κινήματος ,οι οποίοι είχαν ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση ενός αξιοκρατικού συστήματος μεταθέσεων ?
και
3ον) Ας μας αναλύσετε διεξοδικά τι σημαίνει ακριβώς «Υπηρεσιακό Συμφέρον» και σε τι καταστάσεις είχε οδηγηθεί το Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας όταν κάποιοι στο παρελθόν καταχράστηκαν κατά το δοκούν την παραπάνω έννοια.

ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.
ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Δυστυχώς βλέποντας και την συνεχιζόμενη λαίλαπα των περικοπών και την συνεχιζόμενη ανάλγητη συμπεριφορά της Πολιτείας στο να μην κατανοεί τον ιδιαίτερο ρόλο μας στην κοινωνία, για τον οποίο μέχρι τώρα ποτέ μα ποτέ δεν αμοιφθήκαμε αναλόγως της προσφοράς μας, έχουμε να υπενθυμίσουμε σε όλους πως είμαστε ακόμα ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ!